تصمیم جمعی درون خانواده و تخصیص زمان زن و شوهر: شواهدی از تأثیر نسبت جنسیتی بر عرضه‎ی نیروی‌کار فردی زنان و مردان در ایران

افزایش جمعیت زنان با تحصیلات عالی و تغییرات نسبت جنسیتی در ساختار جمعیت سبب تحولات وسیعی در بازار کار ایرانشده است. در این تحقیق تابع عرضه‎ی نیروی کار فردی اعضای خانوار (زن و شوهر) با استفاده از رویکرد مدل جمعی ارایه شده در نظریه‎ی بازی‌ها برآورد شده و تأثیر تغییرات نسبت جنسیتی، در کنار سایر عوامل تعیین کننده‎ی آن، با استفاده از روش اقتصادسنجی داده‌های پانل در حضور متغیرهای توضیحی درون‎زا، مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای این بررسی از داده‌های‌ طرح اقتصادی- اجتماعی خانوار برای سال‎های1380 تا 1382 استفاده می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهند که نسبت جنسیتی بر عرضه‎ی نیروی کار زنان، تأثیر منفی و بر عرضه‎ی نیروی کار مردان تأثیر مثبت دارد. علاوه بر این تعداد فرزندان زیر 6 سال، عامل محدود کننده‌ای در عرضه‎ی نیروی کار زنان است، در حالی که با افزیش سن فرزندان به بالای 6 سال ساعات عرضه کار زنان افزایش پیدا می‌کند. هم‎چنین مشاهده شد که زنان و مردان با افزایش نرخ دستمزد فرد، تخصیص ساعت کار خود را افزایش می‌دهند، اما ضریب دستمزد خود فرد، در تابع عرضه‎ی نیروی کار زنان بزرگ‎تر از ضریب دستمزد شوهر است و ضریب دستمزد شوهر در معادله‎ی عرضه‎ی نیروی کار فردی زنان منفی است. طبقه‌بندی JEL : J22 و D13